Acceptance Quality limit
Het inspecteren van een batch levert waardevolle informatie over de kwaliteit van het geproduceerde / geleverde product. Iedere eenheid afzonderlijk beoordelen levert hierbij uiteraard de meeste informatie. Maar hoe ga je om met grote partijen? Hoeveel informatie heb je nodig om een betrouwbare uitspraak over de batch als geheel te kunnen doen? Een veelgebruikte methode is AQL, ofwel Acceptance Quality Limit. Dit is een statische methode waarbij op basis van een steekproef een uitspraak wordt gedaan over de kwaliteit van de gehele batch, om deze vervolgens in zijn geheel te accepteren of af te keuren.
Steekproeven
Om gebruik te maken van deze methodiek is het belangrijk dat de beoordeelde eenheden representatief zijn voor de gehele batch en dat deze eenheden willekeurig worden gepakt uit de batch. Bovendien moet het aantal eenheden groot genoeg zijn om met een bepaalde mate van zekerheid een uitspraak over de batch te kunnen doen. Je wilt als producent immers voorkomen dat een goede batch ten onrechte wordt afgekeurd en als consument wil je niet dat een slechte batch als gevolg van een ongelukkig uitgevallen steekproef wordt goedgekeurd.
Operating Characteristics (OC) curve
Een uitspraak doen over de kwaliteit van een gehele batch op basis van een steekproef levert echter ook risico’s op. Doordat geen 100% controle plaatsvindt, wordt deze uitspraak gebaseerd op de statische kans dat een fout wordt opgemerkt binnen de genomen steekproef. De OC curve geeft inzicht in het onderscheidend vermogen van het opgezette monsternameplan tussen goede en slechte batches. De kans dat een batch wordt goedgekeurd, wordt uitgezet tegen het percentage afwijkingen dat mogelijk in de batch aanwezig is. Dit percentage is echter onbekend, aangezien niet iedere afzonderlijke eenheid is geïnspecteerd. Het is dus een model, waarbij inzicht wordt verkregen in de kans dat een batch wordt geaccepteerd als een bepaald percentage van de eenheden een afwijking zou vertonen.
Classificeren van defecten
Niet ieder defect dat aanwezig kan zijn, heeft echter dezelfde impact op het product. De ene afwijking zal leiden tot een groot (gezondheids)risico voor de gebruiker, terwijl een ander defect mogelijk alleen cosmetisch van aard is. Een defect dat leidt tot grote risico’s zal kritischer beoordeeld worden en daardoor zal men er minder van accepteren in de steekproef. Het is dan ook van belang om mogelijke defecten vooraf te classificeren. Kritische defecten krijgen een lagere AQL-waarde dan kleine afwijkingen. Hoe lager de AQL-waarde, hoe lager het bijbehorende acceptatiegetal.
Monsternameplannen
Om de risico’s voor zowel de fabrikant als de klant te beheersen, dient vooraf goed nagedacht te worden over het monsternameplan. Op basis van de chargegrootte en het gewenste inspectieniveau, wordt de steekproefgrootte vastgesteld. Afhankelijk van bijvoorbeeld historische prestaties, recente kwaliteitsproblemen en de kosten van het betreffende product kan afgewogen worden hoeveel risico men bereid is te lopen bij het beoordelen van de steekproef. Ook wordt op basis van de steekproefgrootte en het gewenste kwaliteitsniveau vastgelegd hoeveel afwijkende eenheden maximaal gevonden mogen worden bij het beoordelen van de steekproef. Tot slot kan gekozen worden of op basis van een enkele steekproef een beslissing over de batch wordt genomen (enkelvoudige inspectie), of dat de mogelijkheid bestaat om op basis van de uitkomst van de eerste steekproef een aanvullende steekproef te nemen (meervoudige inspectie) om tot een oordeel te komen. Uiteraard dient deze beslissing vooraf vast te liggen en kan hier niet voor gekozen worden omdat de uitkomst van de eerste steekproef niet bevalt.
Conclusie
Betekent het vaststellen van een AQL-waarde dan dat een fabrikant een “slecht” product mag leveren? Nee, het streven moet altijd zijn om een zo goed mogelijk product te produceren. Echter, we moeten realistisch zijn, een perfect product bestaat niet. Op basis van kennis, ervaring en voldoende statische onderbouwing is AQL een geschikte methode om een uitspraak te kunnen doen over de kwaliteit van een batch, door slechts een deel van de batch te inspecteren. Daarbij wordt rekening gehouden met een vooraf weloverwogen vastgesteld percentage defecten dat geaccepteerd kan worden. Het uitvoeren van steekproeven voegt echter geen kwaliteit toe! Het is een manier om te beoordelen of een batch aan de gestelde kwaliteitsnormen voldoet, zonder iedere eenheid afzonderlijk te inspecteren.
In de praktijk
Wil je de achtergrond van deze methode doorgronden en door middel van oefeningen meer eigen maken? Meld je dan aan voor de training Acceptance Quality Limit (AQL). Na afloop van deze training ben je in staat om de AQL-tabellen af te lezen, een monsternameplan op te zetten en risico’s van het gekozen plan te beoordelen.
Daarnaast ondersteunen onze consultants graag bij het opzetten of optimaliseren van steekproeven in jullie eigen omgeving. Neem gerust contact op voor meer informatie of een vrijblijvend gesprek.
